بندتو کروچه (۱۹۵۲-۱۸۶۶) در چشم انداز نوآوری‌های فرهنگی و سیاسی قرن بیستم ایتالیا دارای جایگاه بسیار ارزشمندی است. او در «ابروتزو» متولد شد و در جوانی پدر و مادر خود را از دست داد. مدتی در رم اقامت گزید. سپس به ناپل رفت و در همین شهر درگذشت. زندگی او فاقد حادثه‌ی خاصی است. او در فعالیت‌های سیاسی شرکت جست و به عنوان وزیر و سناتور انتخابی طول حاکمیت فاشیسم از فعالیت‌های سیاسی کناره گرفت و اوقات خود را به مطالعه، تحقیق و نگارش نشریه لاکریتیکا پرداخت. تمامی این نشریه که عمری چهل ساله داشت از نوشته‌ها و تفکرات او بهره گرفت. کروچه در این مقالات و همچنین در کتاب‌های متعددش، همواره عشق به آزادی و موضع‌گیری علیه دیکتاتورها را در دستور کار خود قرار داد و بدین طریق، عمیقا بر فرهنگ مردم ایتالیا تأثیر گذاشت.
در بین آثار او علاوه بر «زیبایی شناسی» و «نقد» می بایست به نقد ادبیات تحت عنوان «ادبیات ایتالیای نو» اشاره کرد که جلدهای یک تا چهارم آن بین سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۶ و جلدهای پنجم و ششم آن بین سالهای ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۰ نوشته شد.
کتاب های بندتو کروچه
«خلاصه زیبایی شناسی» (۱۹۱۲)، «شعر دانته» (۱۹۲۰)، «آریوستو، شکسپیر و کورنی» (۱۹۲۰)، «مقالاتی پیرامون ادبیات ایتالیایی قرن هفدهم» (دو جلد در سال های ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۱)، «تاریخ دوره باروک در ایتالیا» (۱۹۲۹)، مقالات تاریخی دربارهی «تاریخ ایتالیا از ۱۸۷۱ تا ۱۹۱۵» (۱۹۲۸)، «شعر و غير شعر» (۱۹۲۳)، «تاریخ اروپا در قرن نوزدهم» (۱۹۳۲)، «شعر» (۱۹۲۳) بخشی از آثار اوست.
