سهم سگان شکاری (به فرانسوی: La Curée) با نام اصلی ذِبح، رمانی است از نویسنده، نمایش نامه نویس، روزنامه‌نگار فرانسوی، امیل زولا، که در سال ۱۸۷۲ در فرانسه منتشر شد، این کتاب دومین جلد از مجموعهٔ ۲۰جلدی روگن ماکار است، این کتاب در بعضی از ترجمه‌های انگلیسی هم به نام پس ماندهٔ غذا ترجمه گردیده.
کتاب شرح زندگی و گذران روزگار به زعم زولا تازه به دوران رسیده‌ها در زمان امپراتوری دوم فرانسه است، تقریر داستان کتاب به شکلی است که به نوعی به افت بازسازی بافت پاریس در سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۸۶۰ می‌پردازد، ترجمهٔ تحت‌الفظی اثر در فرانسه به معنی صحنهٔ بعد از شکار است که سگ شکاری، بعد از سقوط شکار، به دنبالش می‌رود تا آن را بیابد.
پیشینه‌ی داستان سهم سگان شکاری
حضرت والا،شارل لویی- ناپلئون، برادرزاده‌ی بناپارت ،از محبوبیت عموی خود بهره‌برداری می‌کند و به ریاست جمهوری انتخاب می‌شود. ولی در سال ۱۸۵۱ با يك كودتا، مجلس را می‌بندد، آزادی‌خواهان را دستگیر می‌کند، و پس از سرکوب شورش‌های محلی، که قصه‌اش را در دارایی خانواده‌ی روگن خوانده‌ایم، خود را امپراتور می‌خواند و به کشاکش شصت‌ساله‌ی انقلاب پایان می‌دهد.
با اعاده‌ی نظم، فتوحات استعماری در خارج از فرانسه آغاز می‌گردد، کسب‌و‌کار در داخل رونق می‌گیرد و با رشد اقتصاد، فساد، از صدر تا ذیل، گسترش می‌یابد. اریستید روگن، که مثل دیگر افراد خانواده‌ی خود مسلکی ندارد، ابتدا به خیال آنکه جمهوری‌خواهان پیروز خواهند شد با نگارش مقالاتی از آن‌ها حمایت می‌کند، ولی پس از پیروزی کودتا خود را هوادار ناپلئون سوم جا می‌زند، به پاریس می‌رود، و در سایه برادر وزیرش به آلاف و اولوف می‌رسد.
تکوین داستان
در طرح کلی سال ۱۸۶۸، امیل زولا شخصیتی به عنوان «دلال خانه خرابی‌ها» و قصه‌ای درباره‌ی «يك خانواده‌ی تازه به دوران رسیده» در نظر می‌گیرد. اصطلاح سهم سگان شکاری نیز از آغاز کودتا در آثار شاعران و نویسندگان مخالف امپراتوری به کار گرفته شده بود. زولا که از ۱۸۶۸ تا ۱۸۷۰ در سنگر روزنامه‌نگاری علیه حکومت استبدادی می‌جنگید، به ویرانی خانه‌های مردم و محلات قدیمی و فساد مالی و فسادهای ناشی از آن حمله می‌برد. همان دوره، طی مقاله‌ای علیه شهردار پاریس نوشت:
«آقای هوسمان که به اغنيا عنایت بسیار دارد، جنگل بولونی را به گردشگاه شاهانه‌ای بدل کرده‌اند. نیک‌بختان این دنیا با جولان اسب‌های گران‌بهای خود در آن برای رؤیاهای شیرین خود لالایی می‌خوانند. کارگران مجبورند در محلات تنگ خفه شوند و در پس‌کوچه‌های تار و لجن‌آلوده در هم بلولند. بهسازی شهر به‌خاطر آن‌ها نیست. هر خیابان تازه‌ای که ایجاد می‌شود اینان را بیش از پیش به دخمه‌های تنگ‌و‌تار حومه پرت می‌کند.»
به این ترتیب، عنوان و درونمایه سهم سگان شکاری از پیش فراهم می‌شود. در سپتامبر ۱۸۷۱ قصه به صورت پاورقی در روزنامه منتشر می‌شود. حکومت که وقایع خونین کمون را تازه پشت سر گذاشته است، روزنامه‌ها را سخت زیر نظر دارد. به همین جهت زولا به دادستانی احضار و از ادامه‌ی انتشار قصه جلوگیری می‌شود. ولی در پایان همان سال، زولا قصه خود را به صورت کتاب منتشر می‌کند. سهم سگان شکاری از همان بدو انتشار مورد توجه نویسندگان بزرگ و هنرشناسانی چون فلوبر، ادمون‌دو گنکور، مالارمه، و نیز انجمن شعرای پارناس معاصر قرار می‌گیرد.
موپاسان بعدها نوشت: «این قصه نخستین گلوله‌ی توپی است که زولا خالی کرده» و آن را «یکی از عمده‌ترین قصه‌های استاد ناتورالیست» خواند. در دوران معاصر، هانری گیمن، استاد دانشگاه سربن و منتقد آثار زولا، پس از مقایسه نویسنده با بالزاك، می‌نویسد: «بالزاك قابل تحمل بود. او به مکانیسم محراب توانگران کاری نداشت. ولی زولا، با روشن‌بینی ویژه‌ی خود به ریشه‌ها چشم دوخته بود. این است که سگان پاسدار ثروتمندان به او حمله‌ور می‌شوند.»
شخصیت های کتاب سهم سگان شکاری
در سهم سگان شکاری، بیش از چهل شخصیت، با چهره‌ها و منش‌های گوناگون، مورد بررسی قرار می‌گیرند. ولی همان‌طور که زولا خود در مقدمه می‌گوید، سه قهرمان اصلی مورد توجه بیشتری هستند: اريستيد روگن، معروف به ساکار، فرد نادرستی است که اخلاق و زن و فرزند را در پای خدای زر قربانی می‌کند و به هیچ اصل و قاعده‌ای پایبند نیست. ماکسیم، پسر او، قرتی زن‌سیرتی است که خوی پدر را به ارث برده و به او نیز رحم نمی‌کند. رنه طبیعت آماده‌ای است که قربانی این محیط می‌شود. شاید مهمترین شخصیت قصه شهر پاریس باشد. زولا که به این شهر دلبسته است، آن را در فصل‌های مختلف با رنگ‌های گوناگون وصف می‌کند و از خرابی آن رنج می‌برد و رونق تازه‌ی آن را می‌ستاید.
سهم سگان شکاری در ردیف شاهکارهای زولا و تازیانه‌ای است بر پیکر توانگران تازه به دوران رسیده.
منابع:
- مقدمه سهم سگان شکاری / امیل زولا / محمدتقی غیاثی / انتشارات نیلوفر / چاپ اول
- ویکی پدیا
