ژرژ سیمنون، داستان‌نویس بلژیکی (۱۹۰۳-۱۹۸۹) در شهر لیژ، در بلژيك زاده شد و فعالیت ادبی را از روزنامه‌نگاری در این شهر آغاز کرد. هوای تیره شهر زادگاهش در او تمایلی به فضای مه‌آلود، غمناك و غم‌افزا بوجود آورده که از میان آن شخصیت‌های داستان‌های گوناگونش برخاسته‌اند. سیمنون چند سال در آمریکا به سر برد، سپس در فرانسه اقامت گزید و با نام‌های مستعار به نشر رمان‌های عامه‌پسند و کارآگاهی پرداخت که نزد عامه مردم، خاصه طبقه کارآگاهان و پلیس جنائی محبوبیت فراوان بدست آورد و سیمنون را به ثروت و شهرت رساند.
در ۱۹۳۱ داستان شادروان آقای گاله را منتشر و در آن شخصیت کارآگاه مگره را خلق کرد که در عالم داستانی شخصیتی جهانی یافت. پس از آن سیمنون پیاپی داستان‌های خود را منتشر می کرد، از آن جمله است: خانه کانال (۱۹۳۳)، دختر خانم‌های کونکارنو (۱۹۳۶)، مردی که عبور قطارها را می نگریست (۱۹۳۸)، ناشناسان در خانه (۱۹۴۰)، تحقیقات تازه مگره (۱۹۴۴)، برف کثیف بود (۱۹۴۷)، کرکره‌های سبز (۱۹۵۰)، به هنگام بدبختی (۱۹۵۶) و رمان‌های دیگر که تعداد آن‌ها به صد و پنجاه می رسد. هنر داستان‌نویسی سیمنون از لحاط ارزش انسانی در درجه‌ای بالاتر از حد معمول رمان‌های کارآگاهی و جانی قرار دارد. سیمنون در خلق محیط مناسب و گروه‌های خاص بشری و قهرمانانی که از خصوصیت‌های روحی غیرعادی برخوردارند، استادی کامل دارد. شخصیت‌های داستان‌های سیمنون طوری ساخته شده‌اند که همه بر حسب عواطف و صفات روحی خود رفتار می کنند، بی‌آنکه خود نویسنده در ورای چهره آنان پنهان باشد و راهنمایی‌شان کند. سیمنون داستان‌های جنایی را با حوادثی واقعی می آمیزد و در لفاف اسراری از زندگی آدمی که رنگی شاعرانه دارد، می پیچد. شخصیت تزلزل‌ناپذیر کارآگاه مگره در کشف جرائم و جنایت‌ها بیشتر به الهامات و هوش و زیرکی خود او بستگی می یابد تا به روش‌های علمی. داستان‌های سیمنون علاوه بر دسیسه‌ها از تجزیه و تحلیل روانی دقیق برخوردار است و از پرخواننده‌ترین آثار جنائی به شمار می آید که به غالب زبان‌ها ترجمه و از بیشتر آن‌ها فیلم سینمایی ساخته شده است.
منبع:فرهنگ ادبیات جهان / زهرا خانلری / انتشارات خوارزمی
